หัวใจของการเป็นครูหรือ คุณสมบัติของครูประกอบด้วย
๑. ปิโย-การประพฤติตนให้เป็นที่รัก ต้องทำตัวน่ารัก ไม่หยิ่งไม่ถือตัว ไม่เกรี้ยวกราด ดุร้าย
๒.ครุ-มีจิตใจหนักแน่น ทำตนให้น่ายำเกรง ไม่ใช่ทำตัวไม่น่าเคารพ ไม่น่ายำเกรง ลูกศิษย์ก็จะไม่เชื่อในสิ่งที่เราสอน
๓.ภาวินีโย-การอบรมตนเองอย่างสม่ำเสมอ
๔.วตฺตา อ่านว่า วัต-ตา แปลว่า การฉลาดสอน ฉลาดพูด ต้องมีวิธีการที่สร้างสรรค์ในการสอน จะเป็นผู้เรียนเป็นศูนย์กลาง หรือ เรียนแบบโครงงาน หรือ สอนงาน ก็ไม่เกี่ยงครับ
๕.วจฺนกฺขโม (วัจนักขโม) คือการอดทนต่อถ้อยคำล่วงเกิน เราต้องอดทนต่อความขาดสติของเด็ก เพราะเขายังคะนอง เขายังต้องการการพัฒนาจึงมาเรียนกับเรา จงใช้สติกำกับ
๖.คัมภีรํ กถงฺ กตฺตา (คัมภีริง กะถัง กัตตา) คือ พูดเรื่องลึกล้ำให้เข้าใจได้อย่างลึกซึ้ง
๗.โน จัฎาเน นิโยชเย ไม่ชักนำไปในทางเสื่อมเสีย
ดังนั้นเมื่อเราประพฤติตนได้ตามคุณสมบัติข้างต้นได้เราก็จะเป็นครูได้ การเป็นครูที่เป็นครูจริงๆเป็นยากนะครับ
ขอเป็นกำลังใจให้กับครูที่ดีทุกท่านครับ
ปาเจรา จริยาโหนติ คุณุตตรานุสาสกา
ปัญญาวุทฒิกเร เตเต ทินโนวาเท นมามิหัง
